Rond 1187 ontstaat het eerste Ieperse ziekenhuis. Graaf Filips van de Elzas stelt gronden ter beschikking op de Grote Markt voor de oprichting van het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal. Doorheen de eeuwen groeit het hospitaal uit tot het belangrijkste ziekenhuis in de streek.
In 1860 is er voor het eerst sprake van een kraamzaal, maar het aantal ziekenhuisbevallingen blijft beperkt. Kraamvrouwenkoorts, een infectieziekte die vooral in ziekenhuizen voorkomt, schrikt vrouwen af om in het hospitaal te bevallen.
Na de Eerste Wereldoorlog staan slechts enkele doorschoten muren van het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal overeind. De Commissie der Burgerlijke Godshuizen (de voorganger van het OCMW) beslist om een nieuw hospitaal te bouwen in de Lange Torhoutstraat op de terreinen van het vroegere krankzinnigengesticht.
De Belgische overheid richt in 1920 een moederhuis op in de Kalfvaart. De werking is in handen van vroedvrouw Maria Roedolf (1886-1958) en staat volledig los van het hospitaal. In 1923 neemt de Commissie der Burgerlijke Godshuizen de kraamafdeling over.
De bouw van het nieuwe Onze-Lieve-Vrouwehospitaal start in 1923. Een kraamafdeling is niet onmiddellijk aan de orde. In afwachting opent de Commissie der Burgerlijke Godshuizen op 1 maart 1925 een tijdelijk moederhuis in het burgerhuis van dokter Isidoor Dieryck (1868-1948) in de D’hondtstraat. Jaarlijks worden er een honderdtal baby’s geboren.
In februari 1931 start de bouw van een materniteit in de tuin van het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal. Er is ruimte voor een verloszaal, een sterilisatiekamer, achttien kraambedden en een couveuse. In het voorjaar van 1932 verhuist slechts één moeder met haar baby van de D’hondtstraat naar de Recollettenpoort.
Na de Tweede Wereldoorlog dringt een uitbreiding en een renovatie van het moederhuis zich op. Het verloskwartier vindt tijdelijk onderdak in het hospitaal en de moeders en baby’s verblijven in een nabijgelegen paviljoen. De nieuwe vleugel van het moederhuis opent in 1959 de deuren. De materniteit bestaat uit drie afdelingen: Bieke, Bartje en Roosje.
Na verloop van tijd kampen het hospitaal en het moederhuis opnieuw met plaatsgebrek. Begin 1989 verhuist de materniteit naar het nieuwe ziekenhuis in Sint-Jan. Op 1 juni 1998 fuseert het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal met de Kliniek Zwarte Zusters en het Poperingse Mariaziekenhuis. Zo ontstaat het Jan Yperman Ziekenhuis.
Het voormalige Onze-Lieve-Vrouwehospitaal doet vanaf eind 1989 dienst als woonzorgcentrum Huize Wieltjesgracht. Op de plaats van het oude moederhuis wordt in 2018 een herstelverblijf opgetrokken.
